Sepsa u noworodka

Sepsa po porodzie u noworodka

• Sepsa po porodzie jest dla lekarzy dużym wyzwaniem. Sepsa po porodzie u dziecka to uogólniona reakcja organizmu na zakażenie.
• Sepsa u noworodka po porodzie ma bardzo gwałtowny przebieg, jest trudna do zdiagnozowania i w kilka godzin może doprowadzić do stanu krytycznego oraz śmierci dziecka.
• 

  Jeżeli podejrzewasz, że miały miejsce nieprawidłowości w leczeniu spesy po porodzie u Twojego dziecka niezwłocznie skontaktuj się z Krajowym Rejestrem Osób Poszkodowanych.

• 

  Prawnicy Krajowego Rejestru Osób Poszkodowanych mogą poszczycić się ponad 20 letnim doświadczeniem. Prowadzimy wiele trudnych spraw dotyczących błędów okołoporodowych w tym nieprawidłowym leczeniu sepsy u dzieci po porodzie.

• 

  Dysponujemy rozległą wiedzą potrzebną do zrozumienia skomplikowanych zagadnień prawnych oraz medycznych.

• 

  Współpracujemy z wysoko cenionymi biegłymi medycznymi, którzy pomagają nam precyzyjnie określić, gdzie i kiedy doszło do błędu medycznego oraz jakie były jego konsekwencje.

• 

  Nasi Specjaliści są zaangażowani i rozumieją Twoje potrzeby.

Sepsa u noworodka – najczęstsze błędy

Do najczęstszych błędów medycznych popełnianych przez lekarzy w przypadku diagnozowania sepsy u noworodków zalicza się:

• brak wiedzy i doświadczenia w zakresie rozpoznawania, diagnostyki i leczenia sepsy u dziecka po porodzie
• ignorowanie stanu zdrowia i lekceważenie objawów zgłaszanych przez rodziców
• nieprawidłowo prowadzona diagnostyka różnicowa (brak gazometrii, parametrów układu krzepnięcia, a przede wszystkim posiewów krwi)
• brak monitorowania dziecka po porodzie
• brak wzajemnej kontroli postępowania przez kolejnych członków zespołu sprawującego opiekę nad noworodkiem
• błędna klasyfikacja dziecka

Sepsa u dziecka po porodzie – główne czynniki ryzyka popełnienia błędu przez lekarzy

• odkładanie decyzji diagnostycznych i terapeutycznych w czasie
• niespecyficzne objawy odwracające uwagę
• pozorne działania nieprowadzące do poprawy sytuacji zdrowotnej pacjenta (np. wyłącznie leczenie objawowe)
• zrzucanie odpowiedzialności na innych lekarzy
• dodatkowe choroby
• stereotypowe myślenie o niektórych chorobach jako błahych

Sepsa u noworodka po porodzie

• Zagrożenie posocznicą u noworodka zaraz po porodzie, może być spowodowane m. in. zbyt długim odpływaniem płynu owodniowego lub brakiem antybiotykoterapii (mimo ewidentnych wskazań).
• Zdarza się tak, że pomimo podwyższonych wykładników infekcji, objawy sepsy u dzieci świadczące o zakażeniu są bagatelizowane.
• Należy pamiętać o tym, że każda infekcja jest dużym zagrożeniem dla zdrowia i życia noworodka.
• Jeżeli wyniki badań są nieprawidłowe to należy je powtórzyć oraz pogłębić diagnostykę.
• Co najważniejsze, lekarze nie powinni dopuścić do zakażenia u noworodka, wdrażając odpowiednie procedury medyczne w czasie porodu.
• W przypadku infekcji u matki, istnieje ryzyko przeniesienia bakterii do organizmu noworodka podczas porodu. W takiej sytuacji musisz liczyć na wiedzę, doświadczenie i profesjonalizm lekarza, który się Tobą opiekuje. Niestety, nie zawsze reakcja jest natychmiastowa.

Objawy sepsy u dzieci – jak rozpoznać posocznicę u noworodków?

• Wczesne objawy sepsy u dzieci są zbliżone do symptomów infekcji dróg oddechowych lub nieżytu żołądkowo-jelitowego.
• Lekarze mogą mieć problem z rozpoznaniem posocznicy. W momencie, gdy stan zdrowia ulega gwałtownemu pogorszeniu zakażenie najprawdopodobniej przeszło już do krwi. Świadczą o tym objawy, takie jak: wysoka temperatura, powyżej 38,5°C, dreszcze, apatia, osłabiona reakcja na bodźce, senność, brak apetytu, wymioty, sztywny kark, wysypka i wybroczyny, światłowstręt.
• Pamiętaj! Jeżeli u Twojego dziecka pojawią się powyższe objawy, jak najszybciej pojedźcie do szpitala. Posocznica rozpoznana wystarczająco wcześnie jest możliwa do wyleczenia.

Sepsa u noworodka czy jest wyleczalna?

• Leczenie sepsy u noworodka polega na wdrożeniu antybiotykoterapii (w przeciągu kilku godzin od pojawienia się pierwszych objawów).
• Należy podać również płyny, leki nasercowe i przeciwzakrzepowe.
• Najważniejsze jest ustalenie drobnoustroju, który spowodował sepsę u dziecka. Można to zrobić na podstawie wyniku badania posiewu krwi.
• Prawidłowe rozpoznanie sepsy jest najtrudniejszym momentem, obarczonym dużym ryzykiem błędu. Z uwagi na powszechność tej choroby, standardy obowiązują lekarzy wszystkich specjalności.
• Oprócz wywiadu i pełnego badania fizykalnego, obowiązkiem lekarza jest zlecenie podstawowej diagnostyki, która zwykle obejmuje badania laboratoryjne krwi.
• Chory z objawami ciężkiego zakażenia i podejrzeniem sepsy/wstrząsu septycznego wstępnie jest diagnozowany oraz leczony na szpitalnym oddziale ratunkowym.
• Natychmiast po przyjęciu na SOR powinien zostać zlecony pełny panel badań laboratoryjnych krwi: morfologia, biochemia, krzepnięcie, gazometria, badania moczu oraz posiewy krwi.
• Dalsza diagnostyka oparta jest na poszukiwaniu źródła zakażenia: punkcja lędźwiowa, posiew moczu, wymazy ze zmian skórnych, badania obrazowe.
• Niezwłocznie po pobraniu posiewów należy zastosować antybiotykoterapię – odpowiednio w ciągu godziny od przyjęcia na oddział.
• Podstawą terapii jest również zapewnienie odpowiedniej resuscytacji płynowej, pod kontrolą diurezy i parametrów życiowych.
• Dziecko z sepsą (a bezwzględnie z objawami wstrząsu septycznego) musi zostać jak najszybciej skonsultowany przez anestezjologa, aby ocenić wskazania do hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii.
• Dziecko z sepsą musi być monitorowane, mieć regularnie mierzone parametry życiowe i kontrolowaną diurezę.
• W przypadku pogłębiania się zaburzeń świadomości, rozwoju zaburzeń oddychania lub krążenia należy niezwłocznie wezwać anestezjologa i ocenić wskazania do hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii.