Uzyskaj odszkodowanie za powikłania po sepsie noworodka w 4 prostych krokach




Sepsa u noworodka – posocznica u noworodka…
Sepsa po porodzie u noworodka
Sepsa po porodzie jest dla lekarzy dużym wyzwaniem. Sepsa po porodzie u dziecka to uogólniona reakcja organizmu na zakażenie.
Sepsa u noworodka po porodzie ma bardzo gwałtowny przebieg, jest trudna do zdiagnozowania i w kilka godzin może doprowadzić do stanu krytycznego oraz śmierci dziecka.
Jeżeli podejrzewasz, że miały miejsce nieprawidłowości w leczeniu spesy po porodzie u Twojego dziecka niezwłocznie skontaktuj się z Krajowym Rejestrem Osób Poszkodowanych.
Prawnicy Krajowego Rejestru Osób Poszkodowanych mogą poszczycić się ponad 20 letnim doświadczeniem. Prowadzimy wiele trudnych spraw dotyczących błędów okołoporodowych w tym nieprawidłowym leczeniu sepsy u dzieci po porodzie.
Dysponujemy rozległą wiedzą potrzebną do zrozumienia skomplikowanych zagadnień prawnych oraz medycznych.
Współpracujemy z wysoko cenionymi biegłymi medycznymi, którzy pomagają nam precyzyjnie określić, gdzie i kiedy doszło do błędu medycznego oraz jakie były jego konsekwencje.
Nasi Specjaliści są zaangażowani i rozumieją Twoje potrzeby.
Sepsa u noworodka – najczęstsze błędy
Do najczęstszych błędów medycznych popełnianych przez lekarzy w przypadku diagnozowania sepsy u noworodków zalicza się:
brak wiedzy i doświadczenia w zakresie rozpoznawania, diagnostyki i leczenia sepsy u dziecka po porodzie
ignorowanie stanu zdrowia i lekceważenie objawów zgłaszanych przez rodziców
nieprawidłowo prowadzona diagnostyka różnicowa (brak gazometrii, parametrów układu krzepnięcia, a przede wszystkim posiewów krwi)
brak monitorowania dziecka po porodzie
brak wzajemnej kontroli postępowania przez kolejnych członków zespołu sprawującego opiekę nad noworodkiem
błędna klasyfikacja dziecka
Sepsa u dziecka po porodzie – główne czynniki ryzyka popełnienia błędu przez lekarzy
odkładanie decyzji diagnostycznych i terapeutycznych w czasie
niespecyficzne objawy odwracające uwagę
pozorne działania nieprowadzące do poprawy sytuacji zdrowotnej pacjenta (np. wyłącznie leczenie objawowe)
zrzucanie odpowiedzialności na innych lekarzy
dodatkowe choroby
stereotypowe myślenie o niektórych chorobach jako błahych
Sepsa u noworodka po porodzie
Zagrożenie posocznicą u noworodka zaraz po porodzie, może być spowodowane m. in. zbyt długim odpływaniem płynu owodniowego lub brakiem antybiotykoterapii (mimo ewidentnych wskazań).
Zdarza się tak, że pomimo podwyższonych wykładników infekcji, objawy sepsy u dzieci świadczące o zakażeniu są bagatelizowane.
Należy pamiętać o tym, że każda infekcja jest dużym zagrożeniem dla zdrowia i życia noworodka.
Jeżeli wyniki badań są nieprawidłowe to należy je powtórzyć oraz pogłębić diagnostykę.
Co najważniejsze, lekarze nie powinni dopuścić do zakażenia u noworodka, wdrażając odpowiednie procedury medyczne w czasie porodu.
W przypadku infekcji u matki, istnieje ryzyko przeniesienia bakterii do organizmu noworodka podczas porodu. W takiej sytuacji musisz liczyć na wiedzę, doświadczenie i profesjonalizm lekarza, który się Tobą opiekuje. Niestety, nie zawsze reakcja jest natychmiastowa.
Objawy sepsy u dzieci – jak rozpoznać posocznicę u noworodków?
Wczesne objawy sepsy u dzieci są zbliżone do symptomów infekcji dróg oddechowych lub nieżytu żołądkowo-jelitowego.
Lekarze mogą mieć problem z rozpoznaniem posocznicy. W momencie, gdy stan zdrowia ulega gwałtownemu pogorszeniu zakażenie najprawdopodobniej przeszło już do krwi. Świadczą o tym objawy, takie jak: wysoka temperatura, powyżej 38,5°C, dreszcze, apatia, osłabiona reakcja na bodźce, senność, brak apetytu, wymioty, sztywny kark, wysypka i wybroczyny, światłowstręt.
Pamiętaj! Jeżeli u Twojego dziecka pojawią się powyższe objawy, jak najszybciej pojedźcie do szpitala. Posocznica rozpoznana wystarczająco wcześnie jest możliwa do wyleczenia.
Sepsa u noworodka czy jest wyleczalna?
Leczenie sepsy u noworodka polega na wdrożeniu antybiotykoterapii (w przeciągu kilku godzin od pojawienia się pierwszych objawów).
Należy podać również płyny, leki nasercowe i przeciwzakrzepowe.
Najważniejsze jest ustalenie drobnoustroju, który spowodował sepsę u dziecka. Można to zrobić na podstawie wyniku badania posiewu krwi.
Prawidłowe rozpoznanie sepsy jest najtrudniejszym momentem, obarczonym dużym ryzykiem błędu. Z uwagi na powszechność tej choroby, standardy obowiązują lekarzy wszystkich specjalności.
Oprócz wywiadu i pełnego badania fizykalnego, obowiązkiem lekarza jest zlecenie podstawowej diagnostyki, która zwykle obejmuje badania laboratoryjne krwi.
Chory z objawami ciężkiego zakażenia i podejrzeniem sepsy/wstrząsu septycznego wstępnie jest diagnozowany oraz leczony na szpitalnym oddziale ratunkowym.
Natychmiast po przyjęciu na SOR powinien zostać zlecony pełny panel badań laboratoryjnych krwi: morfologia, biochemia, krzepnięcie, gazometria, badania moczu oraz posiewy krwi.
Dalsza diagnostyka oparta jest na poszukiwaniu źródła zakażenia: punkcja lędźwiowa, posiew moczu, wymazy ze zmian skórnych, badania obrazowe.
Niezwłocznie po pobraniu posiewów należy zastosować antybiotykoterapię – odpowiednio w ciągu godziny od przyjęcia na oddział.
Podstawą terapii jest również zapewnienie odpowiedniej resuscytacji płynowej, pod kontrolą diurezy i parametrów życiowych.
Dziecko z sepsą (a bezwzględnie z objawami wstrząsu septycznego) musi zostać jak najszybciej skonsultowany przez anestezjologa, aby ocenić wskazania do hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii.
Dziecko z sepsą musi być monitorowane, mieć regularnie mierzone parametry życiowe i kontrolowaną diurezę.
W przypadku pogłębiania się zaburzeń świadomości, rozwoju zaburzeń oddychania lub krążenia należy niezwłocznie wezwać anestezjologa i ocenić wskazania do hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii.