Zakażenie wirusem HCV

HCV to wirus wywołujący wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C). Zakażenie tym wirusem zazwyczaj przebiega bez charakterystycznych objawów i może ujawnić się nawet po kilku latach trwania w postaci marskości lub raka wątroby.

Zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2015 r. wirusowe zapalenie wątroby było przyczyną 1,34 miliona zgonów na świecie, zrównując się pod względem liczby zgonów z gruźlicą. Szacuje się, że na świecie żyje ok. 71 milionów osób z przewlekłym zakażeniem HCV, zaś  w Polsce może to być ok. 200 tys. osób.

bezpłatna konsultacja prawna

Zakażenie wirusem HCV – jak przebiega zakażenie?

We wczesnej fazie zakażenia WZW C może przebiegać gwałtownie w postaci ostrego zapalenia wątroby. Objawy mogą być wówczas bardziej nasilone, są to m.in.

• uczucie zmęczenia
• senność
• rzadziej żółtaczka

Poziom enzymów wątrobowych wskazujących na uszkodzenie wątroby (ALT i AST) wzrasta kilkakrotnie powyżej górnej granicy normy. Najczęściej jednak na tym etapie choroby nie występują widoczne, odczuwalne objawy. U większości nieleczonych pacjentów rozwija się przewlekła postać choroby, a jej przebieg jest powolny. W przewlekłym zakażeniu w wielu przypadkach trudno uchwycić wzrost aktywności ALT i AST. Pomimo tego dochodzi wówczas do uszkodzenia miąższu wątroby, co często prowadzi niestety do marskości, niewydolności, a nawet rozwinięcia się raka wątroby.

Zakażenie wirusem HCV – objawy

Najczęściej występującymi objawami choroby są przede wszystkim:

• osłabienie
• zmęczenie
• senność
• objawy grypopodobne
• wymioty
• wzdęcia
• świąd skóry
• utrata wagi
• zażółcenie skóry i białek oczu

Jednak u ok. 80%  zakażonych osób nie występują powyższe objawy, dlatego właśnie choroba ta nazywana jest często cichym zabójcą i jest tak trudna do rozpoznania i zdiagnozowania, zwłaszcza na początku jej trwania.

Zakażenie wirusem HCV – jak można się zarazić?

Wirus HCV znajduje się we krwi i innych tkankach zakażonej osoby. Przenosi się on na inne osoby bezpośrednio przez przetoczenie skażonej krwi lub w sposób pośredni- przez wspólne użytkowanie przedmiotów zanieczyszczonych krwią. Warunkiem zakażenia innej osoby jest naruszenie ciągłości tkanek, przez które wirus może dostać się do organizmu zdrowej osoby. Może do tego dojść:

• podczas zabiegów medycznych i pozamedycznych, np. zastrzyki, zabiegi stomatologiczne, operacje chirurgiczne
• podczas wstrzykiwania narkotyków, bez zachowania zasad bezpiecznej iniekcji,
• podczas zabiegów kosmetycznych wykonywanych przy użyciu niesterylnych narzędzi jak wykonywanie tatuaży
• przy kontakcie z krwią, np. podczas wypadku
• podczas używania wspólnych przyborów kosmetycznych, higienicznych, np. maszynki do golenia

Ryzyko zakażenia drogą płciową oceniane jest jako znikome, jednak wzrasta ono w przypadku stanów zapalnych skóry lub błon śluzowych okolic narządów płciowych, odbytu.

Wirus ten może być również przeniesiony z matki na dziecko w czasie ciąży i porodu.

Wirusem HCV nie zakazimy się natomiast podczas kichania, kasłania czy poprzez sam dotyk, np. przez przytulanie. 

zadzwoń teraz

Zakażenie wirusem HCV – diagnoza

Do stwierdzenia zakażenia wirusem HCV potrzebne jest przede wszystkim badanie krwi aby można było wykryć przeciwciała anty – HCV. Wynik dodatni oznacza, że pacjent miał kontakt z wirusem, ale nie zawsze świadczy to o zakażeniu wirusem HCV. W celu potwierdzenia zakażenia należy wykonać test molekularny na obecność HCV RNA. Dopiero ten wynik dodatni oznacza zakażenie.

Badanie krwi w celu wykrycia przeciwciał anty- HCV jest zalecany przede wszystkim osobom które:

• mają podwyższoną aktywność enzymów ALT i AST we krwi
• przyjmowały narkotyki drogą dożylną
• są dializowane
• miały przetaczaną krew
• chorują na hemofilię
• są zakażone wirusem HIV

Celem terapii jest wyleczenie zakażenia HCV, co w konsekwencji zapobiega powikłaniom wątrobowym oraz dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusa. Leczenie polega na przyjmowaniu leków. Szczegółowy plan leczenia dobiera specjalista lekarz chorób zakaźnych.

Zakażenie wirusem HCV, a profilaktyka

Należy pamiętać, że tak jak w przypadku również innych chorób profilaktyka i prewencja są najważniejsze. Niezwykle istotne jest zwracanie szczególnej uwagi na przestrzeganie w placówkach medycznych i pozamedycznych (gabinetach kosmetycznych, salonach tatuażu itp.) procedur zapobiegających zakażeniom, zwłaszcza na zasady bezpiecznych iniekcji w tym używanie jałowego sprzętu jednorazowego użytku, zachowanie zasad aseptyki (mycie rąk, otwieranie sprzętu jałowego bezpośrednio przed zabiegiem itp.)

Szybkie wykrycie i leczenie osób zakażonych jest również uznawane za pewną formę profilaktyki, gdyż zapobiega zakażeniu kolejnych osób!!!

bezpłatna porada