Sprawdź jak w 4 prostych krokach możesz otrzymać należne Ci odszkodowanie




Wzmożone napięcie mięśniowe u niemowlaka
Napięcie mięśniowe u niemowlaka
Napięcie mięśniowe u niemowlaka może być skutkiem poważnego uszkodzenia mózgu i układu nerwowego w wyniku błędu medycznego przy porodzie.
Wzmożone napięcie mięśniowe (hipertonia) jest jednym (ale nie jedynym) z objawów Mózgowego Porażenia Dziecięcego.
Jeżeli podejrzewasz, że miał miejsce błąd lekarski przy porodzie lub też personel medyczny dopuścił się nieprawidłowości w leczeniu Twojego dziecka, niezwłocznie skontaktuj się z Krajowym Rejestrem Osób Poszkodowanych.
Nasi prawnicy mogą poszczycić się ponad 20-letnim doświadczeniem w prowadzeniu trudnych spraw związanych z błędami okołoporodowymi, na terenie całego kraju.
Dysponujemy rozległą wiedzą potrzebną do zrozumienia skomplikowanych zagadnień prawnych oraz medycznych.
Mamy wieloletnią praktykę w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, w tym zwłaszcza związanych z błędami medycznymi skutkującymi trwałym uszczerbkiem na zdrowiu dziecka przy porodzie.
Nasi Prawnicy rozumieją jak olbrzymia odpowiedzialność ciąży na ich barkach, gdy prowadzą dochodzenie w sprawie błędu lekarskiego.
Będziemy Cię wspierać na każdym etapie postępowania skutecznie walcząc o Twoje interesy.
Błędy w sztuce lekarskiej nie mogą stać się codziennością, dlatego też zachęcamy poszkodowanych pacjentów do walki o swoje prawa i należne im odszkodowanie za błąd medyczny.
Wzmożone napięcie mięśniowe u noworodka – objawy
Napięcie mięśniowe u niemowlaka w znacznym stopniu ogranicza zakres ruchów dziecka i może doprowadzić do sztywności mięśni.
Wzmożone napięcie mięśniowe jest nazywane „spastycznością”.
Ruchy dziecka z wzmożonym napięciem mięśniowym są nieskoordynowane – dziecko nie wykazuje odruchu ssania, odgina się w nietypowy sposób, ma problem z utrzymywaniem główki, czy też z przewracaniem się na boki. Ponadto, w późniejszym okresie nie siada i nie próbuje stawiać pierwszych kroków.
Spastyczność (spastyka) charakteryzuje się nadmiernym napięciem mięśni spowodowanym przez nieprawidłową reakcję na impulsy nerwowe z ośrodkowego układu nerwowego.
W zależności od rodzaju schorzenia, jego przyczyny oraz czasu trwania, spastyczność przybiera różne nasilenie.
Spastyczność jest objawem towarzyszącym wielu chorobom, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Jej przyczyną może być uszkodzenie części mózgu oraz rdzenia kręgowego, które odpowiadają za odruchy warunkowe, jednak przebieg choroby zależy przede wszystkim od lokalizacji i rozległości danego uszkodzenia.
Jeżeli wzmożone napięcie mięśniowe u niemowlaka zostało spowodowane poważnym uszkodzeniem mózgu i układu nerwowego, a diagnoza Mózgowego Porażenia Dziecięcego została potwierdzona to czeka Cię długie leczenie oraz rehabilitacja. Jednakże, nie zawsze wzmożone napięcie mięśniowe jest groźne i bywa tak, że po wdrożeniu odpowiedniej terapii nie ma po nim śladu. Najważniejsza jest szybka i właściwa diagnoza.
Wzmożone napięcie mięśniowe u niemowląt – terapia
Wdrożenie odpowiedniej terapii może zapobiec nieodwracalnym zmianom.
Bardzo popularne i skuteczne są dwie metody rehabilitacji: Metoda Bobath i Metoda Vojty.
Oczywiście nie są to jedyne metody terapii – sposobów jest wiele, a wdrożenie odpowiedniego leczenia jest uzależnione od wielu czynników.
Napięcie mięśniowe u niemowlaka – Metoda Bobath
Metoda Bobath to metoda fizjoterapeutyczna, polegająca na kontrolowaniu wszystkich ruchów ciała dziecka przez rehabilitanta/fizjoterapeutę.
Celem metody Bobath jest ułatwienie dziecku ruchów i ich usprawnienie.
Metoda Bobath polega przede wszystkim na odpowiednim poruszaniu ciałem dziecka poprzez ruchy nóg, rąk, obręczy barkowej, jak również głowy oraz szyi.
W czasie tego typu ćwiczeń fizjoterapeuta masuje dziecko i je uciska w odpowiedni sposób. Pomocne w tego rodzaju ćwiczeniach okazuje się być stosowanie różnych piłek, maty i zabawek.
Najważniejsza jest współpraca rehabilitanta z rodzicami dziecka. Od rehabilitanta możesz nauczyć się metod pielęgnacyjnych i wielu sposobów prowadzenia ćwiczeń w domu.
Metoda Vojty
Terapia metodą Vojty polega na pobudzeniu odpowiednich punktów na ciele niemowlęcia. Są to precyzyjnie określone punkty w ciele dziecka i ich kierunki.
Celem rehabilitanta jest utworzenie właściwego wzorca ruchowego u dziecka i opiera się to na zasadzie wywoływania odruchów.
Tak jak w przypadku Metody Bobath niezwykle istotna jest praca rodziców z dzieckiem w domu.
Spastyka – błogosławieństwo czy przekleństwo?
Z jednej strony ciągłe nadmierne napięcie mięśniowe ma dla chorego negatywne konsekwencje. Prowadzi do przykurczów i osłabienia mięśni, a w rezultacie do ograniczenia ruchów.
Często nasilone napięcie powoduje taką sztywność, że niemożliwa jest rehabilitacja.
Zaniechanie usprawniania ruchowego pogłębia spastyczność, co sprawia większy ból.
Spastyczność jest także przyczyną skrzywienia kręgosłupa i jego trwałej deformacji.
Zazwyczaj spastyczność dotyka również mięśni gładkich, w tym pęcherza moczowego oraz jelit, zaburzając ich pracę.
Z drugiej strony spastyczność po nauczeniu się jej kontrolowania i kompensacji utraconych funkcji ruchowych, może być pomocna, np. przy utrzymaniu postawy pionowej oraz zachowaniu motoryki dużej. Natomiast w przypadku uogólnionej wiotkości mięśni stabilizacja tułowia mogłaby być utrudniona lub wręcz niemożliwa. Poza tym istnieją skuteczne metody na obniżenie napięcia mięśniowego.
Sposoby walki ze spastyką
Założenie pompy baklofenowej wymaga zabiegu chirurgicznego. Pod skórę, w okolicy brzucha wszczepia się małą pompę wyposażoną w cieniutki, elastyczny cewnik biegnący pod skórą do kanału kręgowego. Napełnia się ją płynnym baklofenem. Lek jest uwalniany regularnie, w zaprogramowanych dawkach. Substancję uzupełnia się co jakiś czas przez podskórną iniekcję.
Celem kinezyterapii, fizykoterapii, hydroterapii i innych zabiegów jest m. in. obniżenie patologicznego napięcia mięśni. Jednak te metody mogą okazać się niewystarczające. Wtedy współczesna neurologia pozwala zastosować toksynę botulinową i pompę baklofenową.
Toksynę botulinową typu A podaje się w zastrzykach. Stosuje się dawkę 25-30 mg/kg. Obstrzykuje się napięte mięśnie, żeby zablokować uwalnianie acetylocholiny w zakończeniach presynaptycznych (pomiędzy zakończeniem nerwu a mięśniem). Po dwóch tygodniach od iniekcji jest wskazana intensywna rehabilitacja. Zastrzyki należy powtarzać co 3-4 miesiące.
Fibrotomia (metoda Ulzibata) – chirurgiczne leczenie przykurczy
Wskazaniami do fibrotomii jest m.in. mózgowe porażenie dziecięce i spastyczne porażenie kończyn dolnych.
Fibrotomia (metoda Ulzibata) pozwala na chirurgiczne leczenie przykurczy.
Zabieg polega na przecięciu wybranych włókien mięśniowych przy użyciu specjalnie do tego skonstruowanych narzędzi chirurgicznych (mikrofibrotomy).
Fibrotomia prowadzi do zmniejszenia, a nawet zlikwidowania przykurczu i zniwelowania dolegliwości bólowych. Punktowe nacinanie skóry i włókien mięśniowych powoduje mniejszy uraz tkanki, niewielkie krwawienie, a blizny są jedynie słabo widoczne.
Chirurgiczne leczenie przykurczy za pomocą fibrotomii odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Nie wymaga jednak intubacji ze względu na krótki czas zabiegu (ok. pół godziny) i zachowanie funkcji ośrodka oddechowego poprzez umiejętne stosowanie leków znieczulających. O ewentualnym intubowaniu decyduje anestezjolog w porozumieniu z chirurgiem. Zabieg odbywa się w ramach oddziału chirurgii jednego dnia.
W ciągu 30 minut lekarz-operator może wykonać kilka do kilkunastu nacięć grup mięśni w różnych częściach ciała. Zazwyczaj uwalnia się od 10 do 16 przykurczy mięśni jednorazowo.
Chirurgiczne leczenie przykurczy metodą fibrotomii zwykle wymaga powtarzania, w zależności od stanu i tempa wzrostu dziecka.
Najlepsze efekty terapeutyczne daje fibrotomia wykonana między 3 a 5 rokiem życia.
Powrót do rehabilitacji i codziennej aktywności zależy m. in. od ilości wykonanych nacięć oraz szybkości gojenia się ran – i wynosi – kilka dni do 3-4 tygodni.
Po zabiegu fibrotomii nie ma potrzeby unieruchomienia kończyn, wystarczy opatrunek z jałowego gazika.
Dzięki fibrotomii, która niweluje przykurcze wraz z dolegliwościami bólowymi, następuje zwiększenie ruchomości kończyn i całego ciała.
Poprawiają się funkcje motoryczne, co pozwala także na nabywanie nowych umiejętności ruchowych. Polepsza się również wcześniej osiągnięta sprawność. Aż 90% całkowitej liczby operowanych stanowią dzieci z mpd, z czego większość to chorzy ze spastycznym porażeniem mózgowym.