Operacja cesarskie cięcie

Cesarskie cięcie to operacja chirurgiczna, która polega na rozcięciu powłok brzusznych oraz macicy (dawniej pionowo, obecnie coraz częściej poziomo na granicy trzonu i szyjki macicy) i wyjęciu dziecka. Zwykle wykonuje się ją, gdy naturalny poród jest niemożliwy.

W sytuacji, gdy operacja cesarskiego cięcia jest planowana, przeprowadza się ją w znieczuleniu (zewnątrzoponowo lub podpajęczynówkowo). W trybie ostrym (nieplanowo), najczęściej stosuje się znieczulenie ogólne (narkoza).

Jak każda ingerencja w ciało człowieka, cesarskie cięcie obarczone jest ryzykiem wystąpienia powikłań.

Bardzo często ciężarne kobiety, które chcą uniknąć bólu proszą o wykonanie tej operacji – większość z nich nie jest świadoma konsekwencji. Oczywiście negatywne następstwa może nieść za sobą nawet zastosowane znieczulenie, czy sam fakt gojącej się rany, albo blizny powstałej na skutek cięcia.

bezpłatna konsultacja prawna

Operacja cesarskie cięcie, a świadoma zgoda pacjentki

W informacji kierowanej do pacjentki oraz w formularzu świadomej zgody na operacyjne rozwiązanie ciąży metodą cięcia cesarskiego, znajdziemy rubrykę dotyczącą możliwości wystąpienia powikłań.

Wskazuje się w niej, że żaden lekarz nie jest w stanie zagwarantować pełnego sukcesu stosowanego leczenia oraz całkowitego braku ryzyka związanego z zabiegiem operacyjnym.

Operacja cesarskie cięcie, a powikłania pooperacyjne

Powikłania po operacji cesarskiego cięcia mogą między innymi polegać na:

• śródoperacyjnym uszkodzeniu pęcherza moczowego lub moczowodu
• wystąpieniu krwotoku wymagającego podwiązania tętnic macicznych lub wycięcia macicy
• pojawieniu się wtórnego krwawienia lub krwiaków wymagających przetoczenia krwi i/lub ponownej interwencji operacyjnej (otwarcia jamy brzusznej)
• śródoperacyjnym uszkodzeniu jelit
• niedrożności pooperacyjnej jelit
• powstaniu przetoki dróg moczowych (np. pęcherzowo-macicznej)
• powikłaniach zakrzepowo-zatorowych (tworzenie się skrzeplin i zatykanie naczyń krwionośnych przez skrzepy)
• zapaleniu otrzewnej
• zakażeniu rany pooperacyjnej
• zapaleniu pęcherza moczowego
• powstaniu urazów u noworodka podczas otwierania macicy lub wydobywania płodu

Oczywiście pojawia się także wzmianka o tym, iż ciężkie, zagrażające życiu lub śmiertelne powikłania proponowanego zabiegu operacyjnego zdarzają się rzadko.

Kolejno możemy znaleźć informacje, że podczas cesarskiego cięcia mogą zaistnieć szczególne i trudne do przewidzenia okoliczności, które mogą wymagać zmiany lub rozszerzenia wstępnie proponowanej operacji.

W  momencie nie wyrażenia zgody na ten aspekt, lekarze są zmuszeni do przerwania i późniejszego ponownego powtórzenia czynności (stanowi to dodatkowe obciążenie dla zdrowia kobiety).

Nasuwa się pytanie, czy ciężarna jest skłonna podjąć takie ryzyko tylko w obawie przed bólem towarzyszącym porodowi naturalnemu?

zadzwoń teraz

Operacja cesarskie cięcie – wskazania do operacji

Lekarze wskazują na szereg wskazań do wykonania cesarskiego cięcia (artykuł wskazania do cesarskiego cięcia). Mówi się o nich jak o zaleceniu w konkretnych przypadkach, kiedy jest to jedyne bądź najlepsze wyjście dla matki i/lub dziecka.

Specjaliści nadmieniają także, iż przesłanki, które same w sobie wskazaniem nie są, w połączeniu mogą je tworzyć. Zaznacza się również, że należy to rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do konkretnego przypadku. Najlepszym rozwiązaniem jest rozmowa ze swoim ginekologiem.

Jak wskazuje Polskie Towarzystwo Ginekologiczne, współcześnie dysponując nowymi metodami diagnostycznymi, pozwalającymi ocenić bardzo precyzyjnie stan płodu i matki, powinno rozpatrywać się wskazania do cięcia cesarskiego w kategoriach wskazań prewencyjnych lub według kryterium stopnia pilności operacji.

Usystematyzowanie wskazań do cięcia cesarskiego pod kątem ich praktycznego zastosowania należy uznać za najbardziej przydatne. Warto odnieść się tutaj do przypadków pilnych.

Ma to miejsce, kiedy czynniki potencjalnie zagrażające życiu i zdrowiu matki oraz płodu istnieją, ale nie stanowią bezpośredniego zagrożenia życia w danej chwili lecz istnieją przesłanki, że pogorszenie może wystąpić w każdym momencie, a dalsze oczekiwanie i ewentualny postęp porodu może pogorszyć sytuację położniczą i warunki do wykonania cięcia. Pacjentka powinna być operowana po uzyskaniu wyników niezbędnych badań.

Rekomendacja wskazuje na takie zdarzenia jak:

• nieprawidłowe ułożenie główki
• nieprawidłowe położenie płodu przy trwającej czynności skurczowej
• dystocja szyjkowa
• ciężki stan przedrzucawkowy
• poród przedwczesny płodu, dla którego poród drogami rodnymi stanowi poważne ryzyko uszkodzenia lub śmierci

Operacja cesarskie cięcie – wskazania nagłe

Lekarze wskazują także na przesłanki nagłe, o których można mówić, gdy zaburzenia potencjalnie zagrażające życiu i zdrowiu matki oraz płodu występują oraz powtarzają się w krótkich odstępach czasu. Bezpośrednie zagrożenie życia matki lub płodu może nastąpić w każdej chwili, wówczas pacjentka powinna być operowana jak najszybciej. W takiej sytuacji należy pobrać krew na badania laboratoryjne i oczekiwać wyników podczas trwania operacji.

Mówimy o nich między innymi przy powtarzających się epizodach:

• bradykardii
• deceleracjach późnych lub zmiennych przy nieefektywnej czynności skurczowej niezapewniającej prawidłowego postępu porodu
• głębokiej bradykardii płodu nie reagującej na leczenie zachowawcze

Przy obu rodzajach wskazań decyzję podejmuje doświadczony położnik wypełniając i podpisując odpowiednio opracowany formularz kwalifikacji do cięcia.

Operacja cesarskie cięcie – natychmiastowe

Eksperci wyróżniają również wskazania nagłe – natychmiastowe. Mają one związek z zaburzeniami płodowymi lub matczynymi występującymi w sposób ciągły, które bezpośrednio zagrażają życiu i zdrowiu matki lub płodu. Cięcie powinno być wykonane natychmiast, bez oczekiwania na wyniki badań laboratoryjnych, a nawet bez oznaczenia grupy krwi. Krew do badań laboratoryjnych należy pobrać w trakcie trwania operacji.

Są to sytuacje takie jak na przykład:

• wypadnięcie pępowiny
• podejrzenie krwotoku wewnętrznego spowodowanego pęknięciem macicy
• przedwczesne oddzielenie łożyska
• rzucawka, zagrażająca rzucawka
• zaburzenia czynności serca płodu

Zgodnie ze stanowiskiem Departamentu Prawnego Ministerstwa Zdrowia z dnia 28.08.2007 roku, w określonych sytuacjach wykonanie przez lekarza zabiegu operacyjnego albo zastosowanie metody diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko dla pacjenta wymaga jego pisemnej zgody (art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty).

Nie zwalnia to jednak lekarza od odpowiedzialności za wybór metody leczenia jako błędu w sztuce lekarskiej. Zatem narzucenie przez pacjentkę sposobu leczenia, a w omawianej sprawie wykonania cięcia cesarskiego „na żądanie”, nie zwalnia lekarza od odpowiedzialności za wybór tego sposobu przeprowadzania porodu i jego wykonanie.

Należy również zwrócić uwagę na przepis art. 37 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Zgodnie z nim, w razie wątpliwości diagnostycznych lub terapeutycznych lekarz z własnej inicjatywy bądź na wniosek pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, jeżeli uzna to za uzasadnione w świetle wymagań wiedzy medycznej, powinien zasięgnąć opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizować konsylium lekarskie. Powyższe zasady mają zastosowanie również do zasadności przeprowadzania cięć cesarskich „na życzenie”.

W związku z powyższym warto pamiętać, że sama prośba pacjentki o wykonanie cięcia nie wystarczy, a przynajmniej nie powinna wystarczyć. Kobieta powinna przy tym wszystkim pamiętać, iż wywierając presje, która często nasila się wraz z wzrastającym lękiem, może zaszkodzić nie tylko lekarzowi, który oczywiście powinien kierować się tylko własnym, racjonalnym przekonaniem i nie powinno to mieć wpływu na jego ocenę, ale także sobie jako przyszłej matce podejmującej decyzje o zgodzie na ewentualne ryzyko, a przede wszystkim – wyczekiwanemu dziecku.

Cesarskie cięcie to możliwość szybkiej reakcji na niepokojące zachowania, które uniemożliwiają naturalny poród. Nie jest to środek znieczulający, jest to operacja, która może uratować życie matce i dziecku.

Zgodnie ze stanowiskiem Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego decyzja o chirurgicznym wkroczeniu w jamę brzuszną powinna należeć wyłącznie do lekarza specjalisty ginekologa-położnika, który często potrzebuje także opinii specjalisty innej dziedziny. Tym samym opierając się na wiedzy, posiadanym doświadczeniu klinicznym oraz dogłębnej analizie sytuacji – wybiera rozwiązanie najbardziej korzystne dla zdrowia i życia pacjentki oraz jej dziecka.

Gdzie szukać pomocy?

Jeżeli potrzebujesz naszej pomocy zadzwoń lub napisz do Krajowego Rejestru Osób Poszkodowanych. Od wielu lat nasi prawnicy specjalizują się w dochodzeniu odszkodowań od szpitali i lekarzy za błędy medyczne przy porodzie. Wygrali wiele procesów sądowych o odszkodowanie, dzięki temu zdobyli unikalną wiedzę i doświadczenie. Gwarantujemy bezpłatną analizę, która Cię do niczego nie zobowiązuje, skontaktuj się z nami teraz.

bezpłatna porada